حسین جان ...
خــودمانیم عجب حوصله ای داری که !
این همـــه ناله زدم باز تحمـــل داری . . .
آخه آقا دلِ من کنج حـــرم میخواهد...
این همه بال زدم باز تحمل داری . . . !!
یک شب درون خواب بدیدم که مُرده ام
تب خال زد لبم ...
که حرم را ندیده ام...
بس که از داغ حسین آتش گرفته جان من
تا سلامش می دهم افطار یادم می رود ...
اذان گوی حرم میروی آهسته مضطرم و خسته ...
عمه به گهواره دخیل برات بسته ...
رسول کعبه ی دل بابا ...
امیر قبله ی دل بابا ...
بی فاطمی ثمرم بابا ...
حسن ترین پسرم بابا ...
رفتنت دلگیره جونمو میگیره ...
ای علی حسن زهرا بعد تو بابات پیره ...
علی اکبرم پسرم برو بابا به سلامت ...
برو و قدم بزار روی چشمای شهادت ...
یا علی اکبر حسین ...
کـــربـــلا کــــربــــلا ...
دلم خیلی گرفته ارباب ...